Γιώργος Αφρουδάκης: «Επιδίωξα να πάω στον Παναθηναϊκό»
Γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τις παθογένειες του πόλο, λέει ξεκάθαρα την γνώμη του, είναι ο κορυφαίος Έλληνας υδατοσφαιριστής με πολλές διακρίσεις σε προσωπικό επίπεδο και πολλούς τίτλους. Με λίγα λόγια είναι ηγέτης. Φυσικά όλα αυτά έχουν όνομα: Γιώργος Αφρουδάκης! Τον συναντήσαμε στην περιοχή που ζει από μικρός, την Βουλιαγμένη και μας μίλησε με τη γλώσσα της αλήθειας.
Είσαι ένα φαινόμενο για την ελληνική υδατοσφαίριση. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είσαι σαν το παλιό καλό κρασί, που όσο ωριμάζει γίνεται καλύτερο. Που οφείλεται αυτή σου η ενέργεια;
Εντάξει η αλήθεια είναι ότι αυτό που είπες έχει βάση. Εάν σκεφτώ την καριέρα μου, νομίζω πως η μεγαλύτερη επιτυχία μου είναι η διάρκεια στο υψηλό επίπεδο. Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω την καριέρα μου με δύο λέξεις θα επέλεγα να τη συνέπεια και τη διάρκεια. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Κατάφερα και έπαιξα πόλο το 1993, το 1997, το 2000, το 2005. Κάθε 5-6 χρόνια το άθλημα αλλάζει, όμως κατάφερα και ανταπεξήλθα και αυτή είναι μια ακόμη προσωπική επιτυχία. Το μυστικό είναι η ικανότητα, το λεγόμενο ταλέντο, αλλά κακά τα ψέματα άμα δεν δουλέψεις όσο ταλέντο και αν έχεις, μπορείς εύκολα να βγεις χαμένος. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πραγματικά η δουλειά που έκανα στο ήταν πολύ σκληρή με ατελείωτες ώρες προπόνησης. Ακόμα και τώρα είμαι συνεπής στις προπονήσεις μου και δίνω πάντα το 100% του εαυτού μου.
Πρώτη σου στέγη ο ΝΟ Βουλιαγμένης. Εκεί ανδρώθηκες και κατέκτησες σημαντικούς τίτλους. Πόσο σημαντικός είναι ο ΝΟΒ στην καριέρα σου;
Η Βουλιαγμένη είναι το σπίτι μου, είναι η ομάδα που ξεκίνησα και ανδρώθηκα, είναι η ομάδα που δούλεψα σκληρά, είναι η ομάδα που εκτός από αθλητή με έπλασε και σαν άνθρωπο. Στη Βουλιαγμένη έμαθα πόλο, αλλά και να είμαι σωστός άνθρωπος. Η Βουλιαγμένη είναι το σπίτι μου, η περιοχή που μεγαλώνουν τα παιδιά μου και αναμφισβήτητα είναι το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου.
Το ποδόσφαιρο είναι το πιο δημοφιλές άθλημα στην Ελλάδα, παρόλα αυτά καμία ελληνική ομάδα δεν έχει γευτεί την κατάκτηση ενός Ευρωπαϊκού τίτλου. Το 1997 είχες την ευλογία να κατακτήσεις ένα ευρωπαϊκό κύπελλο. Πως είναι η γλύκα να κατακτάς ένα Len Trophy;
Στο ποδόσφαιρο να λέμε και του λόγου το αληθές, ο ανταγωνισμός είναι πιο μεγάλος, αλλά αυτό που έκανε η βουλιαγμένη το 1997, ήταν πρωτόγνωρο για τον ελληνικό αθλητισμό. Το κύπελλο Ευρώπης του 1997 ήρθε για πρώτη φορά στην ιστορία της υδατοσφαίρισης σε μια περιοχή περίπου 12.000 κατοίκων και από αθλητές που προερχόντουσαν από τα φυτώρια του ΝΟΒ και αυτό σίγουρα χρήζει ρεκόρ γκίνες. Δε νομίζω να υπάρχει ομάδα που να έχει κατακτήσει ένα ευρωπαϊκό κύπελλο 100% με παίκτες από τις υποδομές της. Ήταν μια τεράστια επιτυχία και σίγουρα είναι χαραγμένη στο μυαλό μου.
Θεωρείς ότι εκείνη είναι η πιο επιτυχημένη σου χρονική περίοδο με τον ΝΟΒ η με τον Ολυμπιακό;
Είναι διαφορετικά κεφάλαια στην καριέρα μου ο ΝΟΒ και ο Ολυμπιακός. Όταν έπαιζα πόλο στην Βουλιαγμένη ήμουν στο ξεκίνημα της καριέρας μου και μέχρι τα 25 ήμουν ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Ήμουν νέος, είχα έκρηξη, δύναμη, οι αντοχές ήταν διαφορετικές και έπαιζα με ευκολία ακόμα και 5 παιχνίδια την εβδομάδα. Στον Ολυμπιακό νομίζω πως έπαιξα το καλύτερο πόλο στην καριέρα μου σε θέμα ποιότητας. Βοήθησα την ομάδα να κατακτήσει 4 νταμπλ. Εκείνη η ομάδα είχε φτιαχτεί για να πάρει το Champions League, αλλά δεν τα καταφέραμε. Μάλιστα στα τέσσερα χρόνια που έμεινα στην ομάδα πήγαμε μόλις μία φορά στο Final Four, αν και είχαμε καλή ομάδα και αυτό αποτελεί αποτυχία. Ουσιαστικά αυτός ήταν ο λόγος που έφυγα από τον Ολυμπιακό. Το να καθίσω να παίρνω το πρωτάθλημα Ελλάδος, χωρίς ανταγωνισμό δεν με γέμιζε προσωπικά. Αυτός ήταν ο λόγος που μεταπήδησα στον Παναθηναϊκό, γιατί έβλεπα κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό.
Μπορεί ο Ολυμπιακός να κατακτήσει το Champions League με αυτήν την ομάδα έχει;
Ο Ολυμπιακός είναι ακριβώς όπως τότε, βέβαια άλλα τα νούμερα τότε άλλα τώρα. Σίγουρα έχει μία από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπης και ένα από τα υψηλότερα μπάτζετ και είναι μέσα στα φαβορί, αλλά σε σύγκριση με τα χρόνια που έπαιζα εγώ υπάρχει μια ομάδα που λέγεται Ρέκο. Η Ρέκο είναι υπερδύναμη και δύσκολα μπορείς να την κερδίσεις, αλλά σε ένα παιχνίδι, πολλά μπορούν να γίνουν. Πάντως είμαι σίγουρος πως ο Ολυμπιακός θα προκριθεί στο Final Six.
Ο συντάκτης του Generalmente.gr, Γιώργος Βενιέρης, μαζί με τον Γιώργο Αφρουδάκης!
Πως αποφάσισες να πας στον Παναθηναϊκό;
Είχα «γεμίσει» στο Ολυμπιακό. Είχα τέσσερα συνεχόμενα νταμπλ και έβλεπα ότι η ευρωπαϊκή καταξίωση ήταν μακρινό όνειρο. Είχα προτάσεις να επιστρέψω στο ΝΟΒ, αλλά να πάω και στο ΝΟ Χίου. Τελικά αποφάσισα να πάω στον Παναθηναϊκό, γιατί μου έδωσε το κίνητρο να προπονούμε και να αγωνίζομαι σε υψηλό επίπεδο. Ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλος σύλλογος, όμως στο πόλο τώρα αρχίζει να μεγαλώνει. Επιδίωξα να πάω στον Παναθηναϊκό για να αλλάξω την ιστορία του. Καλώς η κακώς, έτσι όπως είναι ο ελληνικός πρωταθλητισμός αυτή την στιγμή, εάν δεν έχει τους δύο αιώνιους αντιπάλους χάνετε το ενδιαφέρον και από μικρός πίστευα ότι αυτό το κλίμα πρέπει να δημιουργηθεί και στο πόλο για να προωθηθεί το άθλημα στα ΜΜΕ. να μας δώσουν μεγαλύτερη αξία για αυτούς που θέλουν να επενδύσουν λόγω της αντιπαλότητας. Πλέον από το 2010 η ομάδα έχει ανοδική πορεία και το αποκορύφωμα ήταν η περσινή σεζόν, όταν και βγήκαμε δεύτεροι στο πρωτάθλημα και παίξαμε για πρώτη φορά σε τελικό κυπέλλου. Υπάρχει θέληση για να γίνει η ομάδα πιο ανταγωνιστικοί, ώστε να εκθρονίσει τον Ολυμπιακό, όμως ακόμα είναι δύσκολο.
Η περσινή δεύτερη θέση είναι το «ταβάνι» του Παναθηναϊκού;
Ταβάνι δεν υπάρξει. Βέβαια, ο Ολυμπιακός είναι μη ανταγωνιστικός. Σκεφτείτε ότι η εθνική ομάδα, που είναι ο Ολυμπιακός, κατέκτησε την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Η Ελλάδα είναι παγκόσμια δύναμη, όμως έχει χτυπητές αδυναμίες τις οποίες ο Ολυμπιακός με την προσθήκη 3 ξένων, τις καλύπτει. Αυτό τον κάνει ανίκητο στην Ελλάδα και μία από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη.
Ο συντάκτης του Generalmente.gr, Φανούρης Ροδίτης, μαζί με τον Γιώργο Αφρουδάκη!
Έχεις αγωνιστεί πολλά χρόνια στην Εθνική ομάδα, έχοντας μετάσχει σε 5 παγκόσμια πρωταθλήματα και 5 Ολυμπιακούς Αγώνες. Ποιες στιγμές με το εθνόσημο ξεχωρίζεις;
Με την Εθνική ομάδα υπάρχουν πολλές στιγμές. Από την πρώτη συμμετοχή μέχρι και την τελευταία, αλλά σίγουρα οι σημαντικότερες ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Είχα την τύχη να μετάσχω στους Ολυμπιακούς Αγώνες της χώρας μου, το οποίο είναι όνειρο για κάθε αθλητή. Μπορεί να περάσουν 10 γενιές και να μην το γευτεί κανένας αυτό και εκεί μπαίνει το αρνητικό κομμάτι, το οποίο είναι ο χαμένος μικρός τελικός με τους Ρώσους με βασανίζει ακόμα. Δεν βγαίνω να πω ότι «κρίμα που χάσαμε το χρυσό η το αργυρό» γιατί ξέρω ότι οι Ούγγροι και οι Σέρβοι ήταν μακράν καλύτεροι. Όμως, θεωρώ ότι μετά ήμασταν εμείς. Την επόμενη χρονιά απογοητευμένοι από το χαμένο μετάλλιο μαζέψαμε τις δυνάμεις μας και με έναν από τους καλύτερους προπονητές που έχω συνεργαστεί. Δουλέψαμε πολύ και πήγαμε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μόντρεαλ το 2005 κατακτώντας το πρώτο μετάλλιο σε παγκόσμιο επίπεδο ομαδικού αθλήματος. Αυτή είναι η πιο έντονη στιγμή και ακόμα πιο δυνατό το συναίσθημα είναι πως έβαλα εγώ το νικητήριο γκολ 8 δεύτερα πριν το τέλος. Ήταν όνειρο μου από μικρός, να βάζω το τελευταίο γκολ και να χαρίζω τη νίκη στην ομάδα μου. Το συγκεκριμένο γκολ ήταν σπάνιο σε ομορφιά και δύσκολα μπορεί να ξαναμπεί. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πως το έβαλα.
Έχεις αγωνιστεί σε 4 από τις κορυφαίες ομάδες της Ελλάδας και είσαι ο πρώτος σκόρερ στην Α1 κατηγορία. Παρόλα αυτά δεν έχεις αγωνιστεί σε ομάδα του εξωτερικού. Ήταν δική σου επιλογή ή δε σου έγινε κάποια πρόταση;
Δυστυχώς έπεσα σε ένα καθεστώς, που οι υδατοσφαιριστές ήταν φυλακισμένοι στις ομάδες που είχαν ξεκινήσει την καριέρα τους έως τα 28 τους χρόνια. Στην περίπτωση μου ήταν η Βουλιαγμένη. Είχα φτάσει να υπογράψω με την Ρέκο, αλλά η Βουλιαγμένη θεωρούσε ότι είμαι περιουσία της και πατούσε στον νόμο. Είχα πάρα πολλές προτάσεις κάθε καλοκαίρι, όμως η Βουλιαγμένη δε με άφησε να φύγω. Βέβαια, κακά τα ψέματα, η Βουλιαγμένη με ικανοποιούσε σε όλους τους τομείς και δε μου έμεινε το παράπονο. Πράγματι, έμεινα ελεύθερος σε ηλικία 28 ετών, όμως τότε είχα παντρευτεί και ήθελα να κάνω οικογένεια, οπότε δεν είχα βλέψεις σε τέτοια ηλικία να κάνω καριέρα στο εξωτερικό και δεν το κυνήγησα.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης με τον Γιώργο Αφρουδάκη, συναντήσαμε και τον αδερφό του, Ζάχο!
Πριν από 1,5 χρόνο δημιούργησες τον Απόλλωνα Σμύρνης. Πως κατέληξες σε αυτή την απόφαση και ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου για αυτή;
Ο Απόλλων Σμύρνης είναι η ομάδα που ανήκω οπαδικά. Επειδή, η οικογένεια μου ήρθε από τη Σμύρνη μετά τη μικρασιατική καταστροφή με δένουν και οι συναισθηματικοί δεσμοί με το σύλλογο. Μεγάλωσα με τον Απόλλωνα, πήγαινα στο γήπεδο κάθε Κυριακή. Μετά πήρα την πορεία μου έπαιξα πόλο, δεν έπαιξα ποδόσφαιρο και σκέφτηκα, ότι ο Απόλλων δεν έχει τμήμα υδατοσφαίρισης. Φτάσαμε, λοιπόν, με τον αδερφό μου και πλησιάσαμε κάποιους ανθρώπους, πριν από 2-3 χρόνια, που ο Απόλλων ανέβηκε στη Superleague. Ήταν ο ενθουσιασμός, λέγανε να φτιάξουμε ένα τμήμα υδατοσφαίρισης δέχθηκε ο ερασιτέχνης και δημιουργήσαμε τον Απόλλων, όμως δεν έχουμε κάποιο ρόλο στην ομάδα, απλά ενθαρρύναμε την προσπάθεια., Η ομάδα φτιάχτηκε με αθλητές που είχαν παίξει πόλο τα προηγούμενα χρόνια στην ΝΟΒ και σταμάτησαν λόγω υποχρεώσεων. Ο Απόλλων μέσα σε 2 χρόνια κατάφερε να πάρει 2 πρωταθλήματα και φέτος θέλει να κάνει και το βήμα παραπάνω και να ανέβει στην Α1. Από εκεί και πέρα θα δούμε τι θα γίνει στην συνέχεια.
Υπάρχει περίπτωση να αγωνιστείς στον Απόλλωνα στο μέλλον;
Είναι κάτι το οποίο συζητιέται. Εάν η ομάδα ανέβει στην Α1 δεν αποκλείω το αποκλείω, αλλά πρέπει πρώτα να φτάσει αυτή η στιγμή. Βέβαια, όλα θα εξαρτηθούν και από την ομάδα μου, τον Παναθηναϊκό. Δε μπορώ να αποφασίσω ακόμα, γιατί του χρόνου γίνομαι 40 ετών και δεν ξέρω, αν θα έχω όρεξη.
Έχεις μια κόντρα με την ΚΟΕ. Πότε και πως ξεκίνησε;
Δεν έχω προσωπική κόντρα με την ΚΟΕ. Υπάρχει ένα χρέος από το 2008 που η ομοσπονδία δεν θέλησε ποτέ να δώσει, θεωρώντας ότι η ομάδα είναι αποτυχημένη. Εμείς οι αθλητές φτάσαμε στα ελληνικά δικαστήρια για να το κυρώσουμε αυτό το χρέος για να αποφασίσουν εάν δικαιούμαστε αυτά τα λεφτά. Επίσης, όλα αυτά τα χρόνια βλέπουμε ότι ελληνική ομοσπονδία ποτέ δεν έκανε το κάτι παραπάνω ώστε να βοηθήσει το άθλημα μας. Ποτέ δεν βοήθησε τους ίδιους του αθλητές της. Η ομοσπονδία είναι καθαρά συντηρητική, χωρίς νέους και φρέσκους ανθρώπους.
Όταν σταματήσεις την καριέρα σου ως πολίστας, υπάρχει περίπτωση να σε δούμε στους πάγκους;
Όχι! Το έχω βγάλει από το μυαλό μου αρκετά νωρίς. Το πόλο είναι ένα άθλημα το οποίο δεν θα μπορέσει να παρουσιάσει πολλές ευκαιρίες στους Έλληνες προπονητές, γιατί οι θέσεις είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Η άποψή μου είναι, ότι όποιος θέλει να γίνει προπονητής, πρέπει να σκέφτεται σαν προπονητής από 25 χρονών και μέχρι τα 33, 34 που θα αποχωρήσει να είναι έτοιμος. Δεν μπορείς ξαφνικά να σταματήσεις στα 35 και να πεις τώρα θα μάθω προπονητική. Εγώ αυτό δεν ήθελα να το θυσιάσω. Ήθελα να είμαι συγκεντρωμένος στο αθλητικό κομμάτι.
Βλέπουμε πως όλα αυτά τα χρόνια αντέχεις σε υψηλό επίπεδο. Αυτή θα είναι η τελευταία σεζόν που θα αγωνίζεσαι σε ομάδα πρωταθλητισμού;
Όταν ήμουν 30 χρονών στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας έκανα σκέψεις για το πότε θα σταματήσω. Τότε σκεφτόμουνα να παίξω άλλα 4 χρόνια και μετά να σταματήσω. Όπως, βλέπεις ακόμα αγωνίζομαι. Αποφάσισα, λοιπόν, να μην κάνω σκέψεις περί αποχώρησης. Ακόμα μου αρέσει να παίζω πόλο και το διασκεδάζω. Σίγουρα όσο περνάνε τα χρόνια, πλησιάζει το τέλος της καριέρας μου. Δε μπορώ να πω με σιγουριά, αν θα είναι η τελευταία μου χρονιά. Θα το κοιτάξω στο τέλος της χρονιάς.
Ευχαριστούμε τον Γιώργο Αφρουδάκη για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε και του ευχόμαστε ότι καλύτερο!
Συνέντευξη: Γιώργος Βενιέρης - Φανούρης Ροδίτης
Επιμέλεια συνέντευξης: Γιώργος Βενιέρης - Φανούρης Ροδίτης